Na półwyspie jeziora biskupińskiego miejscowy nauczyciel odkrył w 1933 r. dobrze zachowane pozostałości osady łużyckie z XIII w p.n.e. Gród wzniesiono na wyspie o powierzchni około 2 hektarów.Wewnątrz drewniano-ziemnych umocnień poprowadzono okrężną ulicę, a w 11 równoległych ulicach ustawiono 105 jednakowych domów o wymiarach 8 na 10 m.Każdy dom miał przedsionek i jedną izbę z kamiennym paleniskiem. Na podwyższeniu umieszczono ogromne łoże, w którym spała cała rodzina. Wszystkie domy na ulicy były przykryte jednym współnym dachem.Zadbano również o komunikację. Wszystkie ulice były wyłożone belkami dębowymi i połączono je z biegnącą dookoła ulicą okrężną. W latach 70-tych XX w. zrekonstruowano jedną z ulic i okazało się, że warunki mieszkaniowe były niezłe, a na jedną osobę przypadało 7 – 9 m kwadratowych. Zimą robiło się jednak trochę ciasno z uwagi na to, że wprowadzano tam jeszcze zwierzęta gospodarskie.Ochronę osiedla zabezpieczali strażnicy na wałach obronnych, których całkowita długość wynosiła 450 m. Do osiedla prowadziła brama, a drewniany most łączył osadę ze stałym lądem. W osadzie mieszkało około 1200 osób, którzy zajmowali się rolnictwem, rybołówstwem. zbieractwem i łowiectwem.Na podstawie wykopalisk odtworzono część osady z bramą, wałami obronnymi, falochronami i dwoma rzędami domów.Na zdjęciu łódź wykopana z jeziora. Dla turystów co roku, w trzecim tygodniu września odbywa się w Biskupinie kilkudniowy festyn archeologiczny. Można wtedy oglądać walki wojów i ich obrzędy, strzelanie z łuku i kuszy, bicie monet, a nawet aktywnie w tym uczestniczyć. Województwo kujawsko-pomorskie.
Zabytki Polskie 